Welcome to the jungle

Lífið í Colombo er bara nokkuð gott, það er algjör snilld að koma heim til sín í íbúð en ekki upp á hótelherbergi. Næsta vika verður væntanlega nokkuð annasöm ég fer út í feltið á austurströndina, Trincomale og svo á gamla svæðið mitt í Vavuniya það verður gaman að hitta local staffið þar aftur eftir langan tíma. Mér datt í hug ein stutt saga sem að ég var ekki búinn að segja frá hérna og sýnir kannski best hvað maður getur orðið ónæmur.

Það var hérna fyrir ca 2 mánuðum að þá var ráðist á strætó hérna í norðurhlutanum. Það var ákveðið að senda lið á staðinn ég og góðvinur minn hann Aðalbjörn vorum sendir af stað. Á þessum tíma þá bjuggum við á hótelinu og það verður að segjast eins og er að maður verður svakalega þreyttur á að því og maður notar hvert tækifæri til þess að sleppa í burtu.

Það var þess vegna mikil gleði sem að ríkti hjá okkur félögunum þegar við fórum af stað brandararnir flugu og, Guns and roses welcome to the jungle, þrumað í spilarann við héldum af stað glaðir og hressir yfir að losna það sem að gerir þetta frekar einkennilega hegðun  fyrir marga var að við vorum að fara að skoða vettvang þar sem að hafði átt sér stað árás á saklausa borgara og orðið átta manns að bana. Maður verður hálf skrítinn á að vera í þessu starfi það er nokkuð ljóst.

Kv.J

Athugasemdir

[G.Fylkisson (IP-tala skráð) 23.6.2007 kl. 20:26]

Miðað við þína frásögn þá var það rétt af Aðalbirni að fara heim og þú ættir að fara að hugsa um það sama félagi.  En svona er missionlife, því miður.  Kveðja úr hitanum í Bosníu.